„Zgubne numery”

Zgnieciona twarz jak kartka niechcianego papieru
Ból rozrywający wodospady
Zgubne numery istnień
i strach paniczny
Terror nadzwyczajny
u bram otwartych
Milionowe sterty butów
Smoczków dziecięcych
i warkoczy
Numery do piekła jak bilety do kina
dramat, tragedia, tego nie grają
To skrzypce prosto do piekła…

Mirosława Stojak

Ten wpis został opublikowany w kategorii Wiersze. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.