Wszelkie kopiowanie materiałów bez pisemnej zgody autorki jest zabronione!

Historia Żydów w Polsce liczy ponad tysiąc lat.
Poprzez okresy tolerancji i pomyślnego rozwoju do niemal całkowitej eksterminacji dokonanej przez Niemców w czasie II Wojny Światowej.
Od czasów Królestwa Polskiego poprzez Rzeczpospolitą Obojga Narodów,
Polska była najbardziej tolerancyjnym krajem w Europie.
Ówcześni nazywali Polskę rajem dla Żydów a szesnastowieczny rabin krakowski Mojżesz ben Israel Isserles podkreślał, że jeśliby Bóg nie dał Żydom Polski jako schronienia, los Izraela byłby rzeczywiście nie do zniesienia.
W 1098 roku miała miejsce pierwsza duża migracja Żydów z Zachodniej Europy z powodów pogromów i prześladowań we Francji i Niemczech Żydzi przez wieki uciekając przed prześladowaniami i pogromami w Zachodniej Europie, osiedlali się na ziemiach Polskich ciesząc się tolerancją i przychylnością władców. Żydom w Polsce nadawano specjalne prawa począwszy od Statutów Kaliskich co było bezprecedensowe jak na tam te czasy nadaniem Żydom specjalnych praw i przywilejów które rozszerzono potem na całe Królestwo Polskie.
Dopiero po wejściu na tron Sasów, Polska osiągnęła niechlubne „standarty” Europejskie względem tolerancji.
Po upadku Polski sytuacja Żydów stała się nie do pozazdroszczenia, zwłaszcza w zaborze i imperium Rosyjskim

Włocławska Synagoga

W roku 1823 namiestnik Królestwa Polskiego zezwolił Żydom na zamieszkanie we Włocławku. Od tego czasu Żydzi stali się obywatelami Naszego miasta, takimi samymi jak Polacy, Rosjanie, Niemcy i inni.