Archiwum kategorii: Wiersze

Nim go zastrzelili i zbezcześcili ciało,najpierw opluli, wyśmiali, ustawili przy drodze za rowem, skopali ,rozebrali, ograbili.Takie preludium. Dopiero potem rozstrzelali z broni automatycznej. Bo oni mieli swoją taktykę,swój plan zabijania ludzi… Nim go pochowali na kirkucie leżał cały dzień w … Czytaj dalej →

Kilogramy ciał na kilogram cyjanku… Nic nie znaczące imiona…numery… Krzyk w zaułkach Ciała w zgliszczach Krew… Lęk i trwoga Skamieniałe twarze Wyłupiaste oczy Wytrzeszcz Dym, dym, kłęby dymu… Stęchły zapach powietrza Słodki odór… Krzyk… Mirosława Stojak

Miliony drgnięć, obaw i łez. Tyle samo rozterek i obolałych serc. To boli wciąż najsilniej choć nie ma przyzwolenia na ból. Zamilkłam na dłużej,nie słyszę pukania serca bo puka przerażenie… A dalej…upadła wiara w człowieka. Człowiek pogrzebany, zwyczajnie, niezwyczajnie. To … Czytaj dalej →

Psy ujadają we wsi Wokół ciemność Głos małego Jankiela płacze Gdzie mame, gdzie tate? Błądzą sponiewierane dusze.. Nic nie warte żydowskie życie Czasem może trzy diamenty Czasem sztabkę złota A w nocy koszmary nie dają im spać.. Czy sumienie można … Czytaj dalej →

Siarczysty mróz na dworze A oni w pasiakach Taka obozowa piżama ma ocalić życie? Mróz szczypie pod gołymi stopami Sztywnieją oczy Odpadają nogi i ręce Czy to deszcz czy burza Oni tak stoją przymuszeni Tylko dlatego że są Żydami Deszcz … Czytaj dalej →

Czy to był sen? Ciężki,bolesny ale tylko sen… Czy mogło być aż tak strasznie? Czy dzieci wyrywają żabkom nóżki? – tylko te złe… Czy ludzie mordują ludzi? – tylko ci źli? A to stało się naprawdę Sen stał się rzeczywistością … Czytaj dalej →

„Nie ma tych ludzi” Nie ma tych ludzi którym siłą zabrano życie. Nie ma wspomnień wydartych bezpowrotnie… Nie ma tych ulic, gwaru, śpiewu i wyznań miłosnych… Minęły lata…krwią wciąż przesiąknięte twarze… Tego nie zrozumie moje serce. To zbyt trudne w … Czytaj dalej →

I znowu Nowy Rok. Dobry Nowy Rok. Jak łatwo zabić drugiego człowieka. Dla przykładu, dla zabawy ,dla widzi mi się. Sześć takich roków…miliony zwłok! Mala grała w teatrzyku polskim, taka zdolna dziewczynka. I śpiewała pieśni po polski i w jidisz, … Czytaj dalej →

Wszystko zalałam łzami,serce zalałam i duszę. Książkę i Ciebie Gerszonie zalałam łzami. Cóż można zobaczyć przez łzy? Ciebie, Twoją uśmiechnięta twarz, czułe spojrzenie,ciepłe,troskliwe.Widzę Ciebie gdy głaszczesz Twojego psa, starego, dobrego przyjaciela. Potem zrywasz mi dojrzałe grapefruity, żółte,dorodne. Obejmujesz Polę, stajemy … Czytaj dalej →