„Spotkanie z Włocławskimi Żydami w Izraelu”

Dnia 11 października 2007 roku miałam przyjemność spotkać się z Ziomkostwem Włocławian w Ramat Gan. Moje wyobrażenie o spotkaniu z włocławskimi Żydami przeszło wszelkie oczekiwania. Dziś jeszcze nie umiem pozbierać myśli i wrażeń, tak bardzo wpłynęły na moją psychikę. Wiele słów przyjaźni i szacunku usłyszałam od Przewodniczącego tego Ziomkostwa Pana Gershona Kuczyńskiegi i Pana Izraela Zilbersztejna. Przyjęli mnie nader ciepło i tyle uczucia włożyli w słowa wypowiadane pod adresem mojej skromnej osoby.
Bo kim ja jestem?. Też włocławianką, której nie jest obcy los Żydów naszego miasta. Nie potrafię przejść obok tematu związanego z życiem Żydów włocławskich, ich tragedią wojenną i holokaustem. Nie sposób nie oddać tym ludziom czci, na jaką bez wątpienia zasłużyli. Są mi bliscy, tym bardziej, że znam wiele tragicznych historii ich życia. Odebrano im wszystko, co można odebrać człowiekowi. Najpierw zrobili to hitlerowscy barbarzyńcy, potem komunistyczna Polska, niestety.
Gdy spaceruje ulicami Włocławka, szczególnie tymi, na których niegdyś mieszkali, myślę o nich i jest mi żal. Żal bo Włocławek, był nie tylko miastem ich zamieszkania, był też i jest domem rodzinnym.

Ludność miasta Włocławek przed wybuchem II Wojny Światowej liczyła około 14 tysięcy na ogólną liczbę mieszkańców 56 tysięcy. Żydzi mieszkali tu całymi rodzinami, zajmowali się handlem, pracowali w fabrykach, zakładach rzemieślniczych i różnego typu wytwórniach. Ich dzieci chodziły do szkół, nie tylko żydowskich. Inteligencja żydowska reprezentowana była przez liczną grupę lekarzy, nauczycieli, pracowników oświaty, kultury i sportu. Poznawaliśmy ich kulturę, historię, obyczaje i tradycję. Dziś we Włocławku nie ma już Żydów. W Izraelu żyje ich niewielka grupa, mają po siedemdziesiąt, osiemdziesiąt lat i bardzo tęsknią za swoim miastem rodzinnym.
Staram się przypomnieć społeczności naszego miasta, że Ci ludzie przed wojną mieszkali wśród nich. Zorganizowałam we Włocławku wieczór o Żydach włocławskich, który odbył się w Miejskiej Bibliotece Publicznej w czerwcu 2007 roku. We wrześniu tegoż samego roku uczestniczyłam w wieczorze pt: „Pamiętam” z cyklu historia i mówiłam o sytuacji Żydów we Włocławku w czasie II wojny. Przybliżam ich sylwetkę młodemu pokoleniu włocławian, którzy nie mieli okazji poznać tych wspaniałych ludzi. A przecież Żydzi stanowili ważną część naszej społeczności.
W prasie lokalnej i w „Kurierze Nowiny” ukazują się moje teksty dotyczące właśnie Żydów włocławskich. Cieszę się bardzo, że chociaż tyle mogę dla nich zrobić. Jestem z nimi i Izraelem całym sercem.
Nie podejrzewałam, że do tych ludzi dotrze informacja o Mirosławie Stojak. Wielkim i miłym zaskoczeniem dla mnie było zaproszenie na spotkanie z Ziomkostwem Żydów, podczas mojego pobytu w Izraelu. Spotkanie z nimi było dla mnie wielkim zaszczytem. Czuje się wyróżniona i dziękuje z całego serca.

Mirosława Stojak