„Mazal Tow”

Łzy skrzą się w żółtym kolorze żonkili,
srebrzy się woda błękitno zielona i wzdycha piasek pustyni.
U was deszcz w kwietniu, jak nigdy, u nas zima z latem się przeplata,
Mazal Tow na wspólne, nowe, lepsze lata.

Usłyszę Hatikvah, gdy kadisz odmówią wszyscy, nikt nie jest świety.
Skosztujcie etrog, prawda, że smakuje jak cytryna?
Dojrzewa na drzewach, jaśniejących w tym samym słońcu.
Mazal Tow na słodki dnia początek.

W muzeum historii waszych ojców, a naszych braci
moc wydarzeń, czasu ślad, prawdy całe połacie.
Zastukają kopyta, zabrzęczą monety, jidisze mame
przytuli dziecię. Mazal Tow na uśmiech każdej twarzy.

Dziewczyna w białej sukni, syn matki dumą jej skromnego życia.
Mazal Tow płynie ze świata z pieśnią polskiego lata..
Choć oliwki nie zielenią się jeszcze
wiem, będą dorodne i dojrzałe, smaczne jak jabłka, uwierzcie.

Zapachem cynamonu pokropię bochenek chleba naszego,
otulę płótnem trójkolorowym, posmaruje masłem.
Sikorki okraszą słoniną, kwiaty Galilei przyozdobią koszyk.
Mazal Tow na całe życie.

Kwiecień 2013
Mirosława Stojak

Ten wpis został opublikowany w kategorii Wiersze i oznaczony tagami Mazal Tow. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

Leave a Reply